{"4":"

Dwie dziewczynki z małej słowackiej wioski

Stały się świadkami zjawisk, które przyciągnęły na górską polanę tysiące pielgrzymów z całej Europy.

\n\n\n

Dzieci, które nie poszły do kościoła

5 sierpnia 1990 roku 11-letnia Iveta Korčáková i 12-letnia Katarína Česelková wraz z 6-letnim bratem Katki postanowiły pozostać na polanie Zvir zamiast uczestniczyć w niedzielnej liturgii. Bawiły się cały dzień na górskiej łące, zbierając jagody i rozpalając ognisko. Pod wieczór usłyszały niepokojące dźwięki dobiegające z pobliskiego lasu.

Przestraszone dzieci schroniły się w drewnianym szałasie pasterskim należącym do rodziny Ivety. W małej izbie nagle pojawiła się jasna światłość i postać, która przedstawiła się jako „Niepokalana Czystość”. Dziewczynki poczuły lęk i jednocześnie żal, że tego dnia nie poszły do kościoła.

\n\n\n

Różne sposoby doświadczania tego samego zjawiska

Objawienia powtarzały się przez pięć lat, zawsze w niedzielę po pierwszym piątku miesiąca. Jednak doświadczenia obu dziewczynek różniły się znacząco. Iveta mogła rozmawiać z postacią, widziała ją i słyszała jej słowa o modlitwie, miłości i czystości życia. Katarína natomiast tylko widziała Matkę Bożą, lecz nie słyszała jej głosu. Odczuwała jedynie jej obecność.

Podczas objawień obie dziewczynki wpadały w stan przypominający trans. Świadkowie opisywali, że ich oczy były nieruchomo utkwione w jednym punkcie, puls przyspieszał do 120–130 uderzeń na minutę, a ciała sztywniały jak kamień. Stan ten trwał około ośmiu minut i kończył się nagłym powrotem do normalnej świadomości.

\n\n\n

Reakcje rodzin i początek pielgrzymek

Początkowo rodziny dziewczynek nie dawały im wiary. Jak wspominała później Iveta: „Nie pochodzę z rodziny głęboko religijnej. Jako jedenastoletnia dziewczynka, bojąca się dorosłych, miałam aż nadto niepewności”. Przełomem okazał się sen matki Kataríny, w którym usłyszała słowa: „Nie wątp, tylko uwierz”.

Wieść o objawieniach szybko rozeszła się po okolicy. Na polanę Zvir zaczęli przybywać ludzie podczas kolejnych spotkań. Z czasem miejscowy duchowny, początkowo sceptyczny ojciec Ján Závacký, zaczął obserwować dziewczynki i dokumentować ich stany podczas wizji. W roku 1992 nowym duszpasterzem został ojciec Jozef Vasiľ Kundrát, który z życzliwością i otwartością odniósł się do relacji dziewczynek o objawieniach.

\n\n\n

Różne ścieżki życia po objawieniach

Po zakończeniu objawień w 1995 roku losy obu kobiet potoczyły się bardzo różnie. Katarína Česelková wyszła za mąż, ma dwoje dzieci i mieszka obecnie w Stanach Zjednoczonych, gdzie prowadzi spokojne życie rodzinne.

Droga Ivety okazała się bardziej złożona. Początkowo wydawało się, że wybierze życie duchowe. Wstąpiła do świeckiego instytutu życia konsekrowanego. Jednak po ośmiu latach zaczęła cierpieć na depresję, która doprowadziła ją nawet do próby samobójczej. Ostatecznie opuściła instytut, uznając, że nie ma powołania do życia zakonnego.

Dziś Iveta, nosząca nazwisko Korčáková-Hudáková, mieszka z mężem w Anglii i pracuje jako sprzedawczyni w sklepie z kosmetykami w centrum handlowym. W wywiadzie z roku 2009 mówiła: „Matka Boża nie przyszła powiedzieć nam niczego, czego nie słyszeliśmy, ale prowadzi nas do rzeczy fundamentalnych, o których nie trzeba mówić ani ich na nowo wymyślać. Matka Boża nie przyszła powiedzieć niczego nowego, ale wskazuje na niewyczerpany wymiar starych prawd”.

\n\n\n

Kościelny proces badania i współczesny status

Greckokatolicki biskup Preszowa, Jan Hirka, powołał specjalną komisję teologiczną złożoną z duchownych różnych obrządków oraz lekarzy. Po latach pracy komisja nie wydała ostatecznego orzeczenia w sprawie autentyczności objawień. Niektóre elementy przekazów dziewczynek budzą wątpliwości teologiczne, a szczególnie sugestia, że choroby niektórych ludzi są „karą za grzechy przodków”.

Pomimo braku jednoznacznego orzeczenia, Kościół pozwolił na powstanie sanktuarium na polanie Zvir i objął je duchową opieką.

Obie kobiety mają dziś sporadyczny kontakt, żyjąc na różnych kontynentach. Pozostają przekonane, że Kościół w przyszłości uzna wydarzenia, w których uczestniczyły, za autentyczne. Historia dwóch widzących z Litmanowej pokazuje, jak różnie mogą potoczyć się losy osób, które doświadczyły tego samego niezwykłego zjawiska. Jedna odnalazła spokój w rodzinnym życiu za oceanem, druga przeszła przez duchowe zawirowania, by ostatecznie odnaleźć zwykłe szczęście w codzienności.

\n\n","13":"

Two girls from a small Slovak village

Became witnesses to phenomena that attracted thousands of pilgrims from all over Europe to a mountain glade.

\n\n\n

Children who did not go to church

On August 5, 1990, 11-year-old Iveta Korčáková and 12-year-old Katarína Česelková, along with Katka's 6-year-old brother, decided to stay in the Zvir clearing instead of attending Sunday liturgy. They played all day in a mountain meadow, picking berries and making a bonfire. Toward evening, they heard disturbing sounds coming from the nearby forest.

Frightened, the children took refuge in a wooden shepherd's hut belonging to Iveta's family. Suddenly a bright light and a figure appeared in the small room, introducing itself as \"Immaculate Purity.\" The girls felt fear and at the same time regret that they had not gone to church that day.

\n\n\n

Different ways of experiencing the same phenomenon

The apparitions were repeated for five years, always on the Sunday after the first Friday of the month. However, the two girls' experiences differed significantly. Iveta was able to talk to the figure, saw it and heard its words about prayer, love and purity of life. Katarína, on the other hand, only saw Our Lady, but did not hear her voice. She only felt her presence.

During the apparitions, both girls fell into a trance-like state. Witnesses described that their eyes were fixed on a single point, their pulse accelerated to 120-130 beats per minute, and their bodies stiffened like stone. The state lasted about eight minutes and ended with a sudden return to normal consciousness.

\n\n\n

Reactions of families and the beginning of pilgrimages

Initially, the girls' families did not believe them. As Iveta later recalled, \"I did not come from a deeply religious family. As an 11-year-old girl, afraid of adults, I had all too many insecurities.\" The breakthrough came when Katarína's mother's dream in which she heard the words: \"Don't doubt, just believe.\"

News of the apparitions quickly spread through the area. People began to flock to the Zvir clearing during subsequent meetings. In time, the local clergyman, initially skeptical Father Ján Závacký, began observing the girls and documenting their states during the visions. In 1992, Father Jozef Vasiľ Kundrát became the new pastor, and he responded to the girls' accounts of the apparitions with kindness and openness.

\n\n\n

Different paths of life after the apparitions

After the end of the apparitions in 1995, the two women's lives took very different turns. Katarína Česelková married, has two children and now lives in the United States, where she leads a quiet family life.

Iveta's path turned out to be more complex. At first it seemed that she would choose the spiritual life. She joined a lay institute of consecrated life. However, after eight years, she began to suffer from depression, which even led her to attempt suicide. She eventually left the institute, recognizing that she had no vocation to religious life.

Today Iveta, who goes by the name Korčáková-Hudáková, lives in England with her husband and works as a saleswoman at a cosmetics store in a shopping mall. In a 2009 interview, she said: \"Our Lady didn't come to tell us anything we haven't heard, but she leads us to fundamental things that don't need to be told or reinvented. Our Lady has not come to tell us anything new, but she points to the inexhaustible dimension of old truths.\"

\n\n\n

Church study process and contemporary status

The Greek Catholic Bishop of Prešov, Jan Hirka, appointed a special theological commission composed of clergy of various rites and doctors. After years of work, the commission has not issued a final ruling on the authenticity of the apparitions. Some elements of the girls' messages have raised theological doubts, particularly the suggestion that some people's illnesses are \"punishment for the sins of their ancestors.\"

Despite the lack of a clear ruling, the Church has allowed a shrine to be established in the Zvir clearing and has taken spiritual care of them.

The two women have sporadic contact today, living on different continents. They remain convinced that the Church will in the future recognize the events in which they participated as authentic. The story of the two seers from Litmanova shows how differently the fates of people who experienced the same unusual phenomenon can turn out. One found peace in her family life overseas, the other went through spiritual turmoil and eventually found ordinary happiness in everyday life.

\n\n","14":"

Dve dievčatá z malej slovenskej dediny

Boli svedkami úkazov, ktoré na horskú poľanu prilákali tisíce pútnikov z celej Európy.

\n\n\n

Deti, ktoré nechodili do kostola

Dňa 5. augusta 1990 sa 11-ročná Iveta Korčáková a 12-ročná Katarína Česelková spolu s Katkiným 6-ročným bratom rozhodli namiesto nedeľnej liturgie zostať na poľane Zvir. Celý deň sa hrali na horskej lúke, zbierali lesné plody a robili si ohník. K večeru počuli z neďalekého lesa znepokojivé zvuky.

Vystrašené deti sa uchýlili do drevenej salaša, ktorý patril Ivetinej rodine. Zrazu sa v malej miestnosti objavilo jasné svetlo a postava, ktorá sa predstavila ako \"Nepoškvrnená čistota\". Dievčatá pocítili strach a zároveň ľútosť, že v ten deň nešli do kostola.

\n\n\n

Rôzne spôsoby prežívania toho istého javu

Zjavenia sa opakovali päť rokov, vždy v nedeľu po prvom piatku v mesiaci. Zážitky oboch dievčat sa však výrazne líšili. Iveta sa mohla s postavou rozprávať, videla ju a počula jej slová o modlitbe, láske a čistote života. Katarína, naopak, Pannu Máriu iba videla, ale nepočula jej hlas. Cítila len jej prítomnosť.

Počas zjavení obe dievčatá upadli do stavu podobného tranzu. Svedkovia opísali, že ich oči boli upreté do jedného bodu, pulz sa im zrýchlil na 120 - 130 úderov za minútu a ich telá stuhli ako kameň. Tento stav trval asi osem minút a skončil sa náhlym návratom k normálnemu vedomiu.

\n\n\n

Reakcie rodín a začiatok pútí

Rodiny dievčat im spočiatku nedávali dôveru. Ako neskôr spomínala Iveta: \"Nepochádzam z hlboko veriacej rodiny. Ako jedenásťročné dievča, ktoré sa bálo dospelých, som mala až príliš veľa neistoty\". Zlomom sa ukázal byť sen Kataríninej matky, v ktorom počula slová: \"Nepochybuj, len ver\".

Správa o zjaveniach sa rýchlo rozšírila po okolí. Na poľanu Zvir sa začali postupne schádzať ľudia. Časom začal miestny duchovný, spočiatku skeptický páter Ján Závacký, dievčatá pozorovať a dokumentovať ich stavy počas videní. V roku 1992 sa novým farárom stal otec Jozef Vasiľ Kundrát, ktorý na rozprávanie dievčat o zjaveniach reagoval láskavo a otvorene.

\n\n\n

Rôzne cesty života po zjaveniach

Po skončení zjavení v roku 1995 sa život oboch žien uberal veľmi odlišnými cestami. Katarína Česelková sa vydala, má dve deti a teraz žije v Spojených štátoch, kde vedie pokojný rodinný život.

Ivetina cesta sa ukázala byť zložitejšia. Spočiatku sa zdalo, že si vyberie duchovný život. Vstúpila do laického inštitútu zasväteného života. Po ôsmich rokoch však začala trpieť depresiami, ktoré ju dokonca priviedli k pokusu o samovraždu. Nakoniec inštitút opustila, pretože uznala, že nemá povolanie k rehoľnému životu.

Dnes Iveta, ktorej priezvisko je Korčáková-Hudáková, žije s manželom v Anglicku a pracuje ako predavačka v obchode s kozmetikou v nákupnom centre. V jednom rozhovore v roku 2009 povedala: \"Panna Mária nám neprišla povedať niečo, čo sme nepočuli, ale vedie nás k základným veciam, ktoré netreba rozprávať ani znovu vymýšľať. Panna Mária nám neprišla povedať nič nové, ale poukazuje na nevyčerpateľný rozmer starých právd.\"

\n\n\n

Proces štúdia Cirkvi a súčasný stav

Prešovský gréckokatolícky biskup Ján Hirka zriadil špeciálnu teologickú komisiu zloženú z duchovných rôznych obradov a lekárov. Po rokoch práce komisia nevydala konečné rozhodnutie o pravosti zjavení. Niektoré prvky posolstiev dievčat vyvolali teologické pochybnosti, najmä náznak, že choroby niektorých ľudí sú \"trestom za hriechy ich predkov\".

Napriek chýbajúcemu jednoznačnému rozhodnutiu Cirkev povolila zriadiť na Zvirskej poľane svätyňu a prevzala nad nimi duchovnú starostlivosť.

Obe ženy sú dnes v sporadickom kontakte, žijú na rôznych kontinentoch. Zostávajú presvedčené, že Cirkev v budúcnosti uzná udalosti, na ktorých sa zúčastnili, za autentické. Príbeh dvoch vizionárok z Litmanovej ukazuje, ako rozdielne sa môžu vyvíjať osudy ľudí, ktorí zažili rovnaký nezvyčajný úkaz. Jedna našla pokoj v rodinnom živote v zámorí, druhá prešla duchovným zmätkom a nakoniec našla obyčajné šťastie v každodennom živote.

\n\n"}